Όταν το 1906, ο Clemens von Pirquet μαζί με τον Béla Schick, εισήγαγαν τον όρο αλλεργία (άλλος + έργο) για να χαρακτηρίσουν την αντίδραση υπερευαισθησίας, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, την αύξηση και την επίπτωση των αλλεργικών νοσημάτων στη ζωή των ανθρώπων, στα τέλη του 20ου αιώνα, ειδικά στις ανεπτυγμένες κοινωνίες.
Πολλά άτομα στη χώρα μας, πάσχουν από μια ή περισσότερες μορφές αλλεργίας, με διαφορετική συχνότητα, αναλόγως ηλικίας, φύλου και γενετικού υποβάθρου, όπως:
- αλλεργική ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδα
- αλλεργικό βρογχικό άσθμα,
- τροφική αλλεργία,
- ατοπική/αλλεργική δερματίτιδα,
- φαρμακευτική αλλεργία,
- κνίδωση/αγγειοοίδημα,
- αλλεργία σε νυγμούς (τσιμπήματα) υμενοπτέρων (μέλισσα, σφήκα)
Εποχικά συμπτώματα, όπως μπούκωμα, καταρροή, φαγούρα στη μύτη ή στα μάτια, φταρνίσματα, επιπεφυκίτιδα, δύσπνοια, «βράσιμο στο στήθος», εγείρουν ισχυρά την υποψία για αναπνευστική αλλεργία. Η διάγνωση, γίνεται με τις δοκιμασίες ευαισθητοποίησης IgE, τα λεγόμενα αλλεργικά τεστ, με σκοπό την ανεύρεση των υπεύθυνων αερό-αλλεργιογόνων και την επακόλουθη εξατομικευμένη θεραπευτική παρέμβαση. Όσον αφορά, τις τροφικές και τις φαρμακευτικές αλλεργίες, δίνεται έμφαση στη χρονική έναρξη (1-2 ώρες) των συμπτωμάτων (λ.χ. εξάνθημα, δύσπνοια, κοιλιακό άλγος ακόμη και αναφυλαξία) από τη λήψη τροφής ή φαρμάκου και η διάγνωση τίθεται με δερματικές δοκιμασίες και προσδιορισμό ειδικών αντισωμάτων στον ορό. Από την άλλη μεριά, για τη διάγνωση της αλλεργικής δερματίτιδας, έχουμε στη φαρέτρα μας τις επιδερμικές δοκιμασίες (patch test) όπου τοποθετούνται στην πλάτη για 48ώρες, ενώ η κνίδωση/αγγειοοίδημα, ειδικά αν η διάρκεια υπερβαίνει τις έξι εβδομάδες, κάνουμε λόγο για χρόνια κνίδωση/αγγειοοίδημα, ακολουθώντας διαφορετικά πρωτόκολλα διάγνωσης και θεραπείας. Τέλος, η αλλεργία στα υμενόπτερα διαγιγνώσκεται με δερματικές δοκιμασίες και έλεγχο αντισωμάτων στον ορό του ασθενή με στόχο τη θεραπεία με την ειδική ανοσοθεραπεία.
Εν κατακλείδι, το ιστορικό και η φυσική εξέταση, αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για την ορθή προσέγγιση των αλλεργικών νοσημάτων από τον ειδικό, ούτως ώστε να τεθεί η σωστή διάγνωση και να επιλεγεί η κατάλληλη θεραπεία για τον ασθενή.